Mijn schoenveters zijn kwijt

Zo, even mijn schoenen zoeken want ik ga vandaag lekker op pad met mijn hond. Tot mijn stomme verbazing zie ik ineens dat mijn schoenveters kwijt zijn. Wat is dat nou? Hoe kan dat nou weer? Wie heeft deze eruit gehaald? Dat moet mijn man zijn, wat een ellende. Zo, snel even bellen naar mijn man want dit kan echt niet. Tuut, tuut, ''Hallo''? ''Ja hoe kan dit, ik ben mijn schoenveters zijn man!''. Toen was het stil aan de telefoon. ''Dat heb ik niet gedaan, huilde hij''. Hij vond het zo erg voor mij en bood zijn excuses aan. Gek zeg! Want hij heeft niks gedaan. Hij bleek medeplichtig te zijn, maar waarom dan?

Toen kwam de aap uit de mouw! Het was de hond die aan het spelen was. Slecht zeg van mijn hond. De hond heeft blijkbaar de veters uit de schoenen gehaald en deze opgegeten of verstopt. Waar zijn ze nou toch? Overal zoeken natuurlijk, maar nergens zijn ze te vinden. Nog maar eens mijn man opbellen, maar wacht! Daar komt hij al aangelopen. Met de staart tussen zijn benen komt hij aanlopen. ''Ik ben medeplichtig want ik heb hem zijn gang laten gaan''. Natuurlijk werd ik boos en heb hem even versteld dat ik hier niet van gediend ben. ''Waar zijn die verdomde veters dan?'', zei ik. Hij lachen en zei: kijk maar op het kleedje. 

Daar lagen de veters dan, gewikkeld in een drol. Wat een ellende dan toch. Wat moet ik doen? Even een emmertje en wat water pakken en de veters schoonmaken. ''Ik doe het wel'', zei die. ''Hoeft niet'', zei ik. Mijn man is al genoeg geschrokken. Zo, dat gaat goed, maar tot mijn stomste verbazing kon ik maar één veter vinden. Zit die andere veter dan toch nog in de buik van de hond? Het zal toch niet. Even aan de hond vragen. ''Koetjie koetjie koetjie, zit mijn veter in jouw buik, hond?''. ''Blaf blaf blaf'', hoor ik hem roepen. Met één veter ga ik niet de straat op hoor! Dikke lul! Nou goed, dan maar een nieuwe veter kopen.

Waar kun je nou weer één veter kopen? Bij de Ikea? Bij de Action? Geen idee. Met een schoen gestrikt ga ik het dorp in. Wat een kolerezooi zeg, wat kan het leven toch tegen zitten. Nou goed, nu maar eens kijken bij de Action. Wat een drukte zeg, niet normaal. Hé, ik zie hier veters, snel een eruit halen en afrekenen. Bij de rij aan de kassa kijkt iedereen mij schaapachtig aan. Wat koopt zij nou? Boeie, ik voel me toch al ellendig, ik ga ervoor. De kassière zegt al meteen, ''Dit is niet de bedoeling mevrouw''. Snel afrekenen, helaas geen korting. Nu voel ik me weer goed. Gelukkig twee dezelfde veters. Snel naar huis rennen en mijn man het goede nieuws vertellen!