Mijn broek is te klein

Het is zover, ik sta voor de kast. Even een mooie broek aantrekken. Tot mijn verbazing trek ik mijn mooiste broek aan, maar hij is veel te klein geworden. Ben ik soms te dik geworden? Nee toch, dat zal toch niet. Het is gewoon mijn lievelingsbroek. Wat moet ik doen? Knoopje niet dicht doen en gewoon doen alsof er niks aan de hand is? Wat een ellende is dit zeg. Hoe leg ik dit aan mijn vriendinnen uit en aan mijn ouders? Even passen, wat een kolerezooi. Deze past voor geen meter meer, help! Even informeren bij de broekenhandel om de hoek. Kunnen zij hem groter maken? Dit is zeker de slechtste dag uit mijn leven.

Toch doe ik hem gewoon aan en ik kan bijna niet ademen joh. Wat zal ik toch doen? Zelf loop ik ermee rond alsof er niks aan de hand is en het valt toch niet echt mee. Gek zeg, hij past toch wel een beetje. Adem inhouden en snel naar het werk. Eenmaal op het werk aangekomen scheur ik volledig uit mijn broek. Iedereen lachen natuurlijk en dan sta ik daar ineens in mijn string. Alle mannen zullen wel denken, hé dit is leuk want ik zie er heel leuk uit. Iedereen spreekt me aan en lacht me uit. ''Wat een mooie broek HAD je aan zeg'', zeggen ze. Dit is een waardeloze dag die ik zo snel mogelijk wil vergeten.

Snel naar huis en een nieuwe broek aantrekken. Zelf mis ik mijn broek nu al en het was werkelijk waar echt mijn lievelingsbroek. Nu een blauwe broek aantrekken en snel terug naar het werk. Iedereen zit nog steeds te lachen en lachen me hard uit. Nu maar vertellen dat ik mijn lievelingsbroek kwijt ben. ''Mis je hem al''? Vragen ze, maar natuurlijk mis ik hem. Lekker aan het werk met een kut gevoel, wat mis ik die broek zeg. Dit is echt een koleredag die ik snel wil vergeten. Hoe leg ik dit mijn vriend uit? Die snapt me natuurlijk wel, maar als ik vertel wat er op het werk is gebeurd dan wordt hij gek.

Eenmaal thuis aangekomen komt mijn vriend meteen naar me toe. ''Wat is er in hemelsnaam gebeurd met je vandaag, ik hoor allemaal rare verhalen?''. Natuurlijk moet ik huilen en vertel hem dat ik nog nooit zo diep ben gezonken. Hij schelde me uit en vertelde dat hij mijn zonder die broek liever niet meer wilde zien. Dit kan er ook nog wel bij, diep triest dit. Snel zo'n zelfde kopen, natuurlijk helemaal uitverkocht. Kolerezooi, wat een ellende en janken dat ik doe. Mijn vriend en ik zijn nu even uit elkaar en de broek is de boosdoener. Ken jij dit verlies ook? Echt te gek voor woorden gewoon.